"Anamız, Babamız Her şeyimiz…”
Toplumun temel yapısını oluşturan Aile anne, baba ve çocuklardan, bazı aileler ise daha geniş anlamda büyük baba ve büyük anneden oluşmaktadır.
Anne ve baba ailenin iki ana bileşkenidir. Bütünün ayrılmaz parçalarıdır. Sevginin, şefkatin, fedakarlığın birlik ve dayanışmanın ana kaynağıdır. Ortak akıldır, ortak aklıdır.
Baba aileyi dışarda, annede içerde yöneterek, huzur ve istikranın teminatı, çocuklarının kişiliğine, geleceğine ilk harcı koyan eğitimcilerdir.
Çocuklar hayatı boyunca uygulayacakları köklü alışkanlıkları, sevmeyi ve sevilmenin ne olduğunu anne ve babadan öğrenir. Sorumluluklarının bilincini aile yapısı içinde kazanır.
Günümüzde iş yoğunluğu ve sosyal hayatın ortaya koyduğu gerçekler sonucu çocukların eğitimi ve geleceğe hazırlanması görevini anne ve babaya eşit ölçüde paylaştırmıştır. Ancak baba, disiplin uygulayıcısı olarak otoritesini ortaya koyduğunda ve müşfik olduğunda çocuk gelişiminde olumlu katkısı büyüktür. Çünkü çocuğun örnek alacağı model olarak "baba figürü” çok önemlidir.
Babanın olmadığı ailelerde büyüyen çocuklarda pasif kişilik, sosyal gelişiminde aksamalar ve suça eğilim dikkati çekmektedir.
Babaların çocuklarına verecekleri o kadar çok şey vardır ki; değer yargılarımız, inancımız, hayat tecrübelerimizi benimsetmekte rolü büyüktür.
Çocuklar babalarının davranışlarına bakarak kendilerine örnek alabilirler.
Kışın soğukta, yazın sıcakta her türlü güç şartlarda aile bütünlüğü, çocuklarının geleceği için gece demeden gündüz demeden çalışan, ekonomik sıkıntılara göğüs geren babalarımıza karşı sorumluluklarımız ve yapabileceğimiz çok şeylerin olduğunu unutmayalım.
Annelerin günü olurda babaların günü olmaz mı? Aslında hergün yaşantımızın her günü anne-babanın sevinç günü, umut günü yavruları ile sevenleri ile paylaştığı gün olmalıdır.
Babalara selam olsun!... Tüm babaların günü kutlu olsun…
