Bu artışta en büyük rol, %466,9 artan faiz giderleri oynadı. Ocak ayında her 100 TL'lik bütçe harcamasının yaklaşık 16 TL'si faize gitti.
Türkiye'nin merkezi yönetim bütçe dengesi, Ocak ayında beklenmedik bir şekilde derinleşti. Hazine ve Maliye Bakanlığı'nın açıkladığı verilere göre, bütçe giderleri 767,9 milyar TL'ye ulaşırken, bütçe gelirleri 617,2 milyar TL seviyesinde kaldı. Bu durum, 150,7 milyar TL'lik bir bütçe açığının oluşmasına neden oldu. Açığın bu denli büyümesinde, faiz giderlerindeki yüzde 466'lık rekor artış önemli bir etken olarak öne çıkıyor.
FAİZLER BASKIYI ARTIRDI
Hazine'nin, deprem harcamaları başta olmak üzere artan bütçe ihtiyaçlarını karşılamak amacıyla son dönemde yüksek faiz oranlarıyla gerçekleştirdiği borçlanmalar, Ocak ayında da bütçe üzerindeki baskıyı artırdı. Bakanlık, Ocak ayında gerçekleşen bütçe giderlerinin geçen yılın aynı dönemine göre yüzde 139 artarak 767 milyar 968 milyon TL'ye ulaştığını bildirdi. Faiz harcamalarındaki artış dikkat çekici olup, yüzde 466,9'luk bir yükselişle 121 milyar 93 milyon TL'ye ulaşarak bütçe açığının derinleşmesinde kritik bir rol oynadı.
Bu dönemde, her 100 TL'lik bütçe harcamasının yaklaşık 15,7 TL'si faize ayrıldı. Bu oran, 2024 yılı bütçe öngörülerinde her 100 TL için 11,3 TL olarak planlanmıştı. Faiz dışı harcamalarda ise yüzde 115,7'lik bir artış yaşandı. Bütçe giderlerinin Ocak ayındaki bütçe ödeneklerine göre gerçekleşme oranı, bir önceki yıla kıyasla yüzde 6,9 olarak kaydedildi.
BÜTÇE GELİRLERİ DE ARTTI AMA…
Diğer yandan, bütçe gelirleri Ocak ayında geçen yılın aynı ayına kıyasla yüzde 113,5 artarak 617 milyar 249 milyon TL'ye ulaştı. Vergi gelirlerindeki yüzde 104,6'lık artış, bütçe gelirlerindeki artışı destekleyen başlıca faktör oldu ve 517 milyar 201 milyon TL olarak gerçekleşti. Gelirlerin bu şekilde ikiye katlanması, ekonominin vergi gelirlerindeki artış potansiyeline işaret ediyor.
Ancak, faiz giderlerindeki aşırı yükseliş, bütçe dengesini olumsuz yönde etkileyerek ekonomik istikrar üzerinde baskı oluşturmaya devam ediyor. Bu durum, hükümetin borç yönetimi stratejileri ve ekonomik politikaları üzerinde yeniden düşünülmesini gerektirebilir.
